Cmentarz muzułmańsko-tatarski  założony w końcu XVIII wieku przez wspólnotę tatarską, która osiadła tu z nadania króla Jana III Sobieskiego. Jest jednym z dwóch głównych mizarów, czynny do dziś. Nazwa mizar została przyniesiona przez żołnierzy chorągwi lipkowskich, którzy adoptowali tę nazwę z Turcji.

Najstarsza odnotowana inskrypcja pochodzi z 1796 roku.

W centralnej części cmentarza zachowało się około 30-tu nagrobków z II połowy XIX wieku. Te stare mogiły są obłożone po bokach kamieniami i mają dwa kamienie nagrobkowe: większy u głowy z zatartym już nieraz napisem, a mniejszy u stóp zmarłego. Większość z nich oprócz inskrypcji w języku arabskim ma teksty napisane cyrylicą, co wynikało z zakazu używania języka polskiego ustanowionego przez władze carskie.

Nowsze - powojenne - są szlifowane i ociosane z różnego kamienia. Na epitafium znajduje się półksiężyc z gwiazdą i stylizowane wersety z Koranu. Odstępstwem od islamu są znajdujące się na niektórych płytach zdjęcia zmarłych.

W 2021 roku na cmentarzu odbywały się pochówki osób próbujących nielegalnie przekroczyć granicę państwową.

Bardziej na wschód znajdują się pozostałości wcześniejszego mizaru, z którego pozostało rozkopane wzgórze.