Na cmentarzu zlokalizowane są groby, budowane z wypalanej cegły i tynku, na różnych poziomach i różnych stylach:
- groby niskie,
- groby wysokie w kształcie wież,
- groby pomieszczenia przeznaczone dla rodzin,
- podziemia często bogato rzeźbione, do których prowadziła drabina.
- groby z lat 1930-40,wysokich na 10 metrów, z zaokrąglonymi wierzchołkami,

Wyjątkowość cmentarza polega na tym, że znajdują się tu szczątki milionów zwykłych muzułmanów, jak też duchownych, szanowanych przywódców religijnych, proroków, liderów politycznych i społecznych, królów, książąt i sułtanów.
Pochówki odbywają się tu bez przerwy od ponad 1400 lat. Wielu Muzułmanów zabiega o pochówek na tym cmentarzu aby spoczywać w pokoju (co nawiązuje do nazwy doliny) oraz obok grobu imama Alego Ibn Abi Taliba, Co ciekawe odbywają się tutaj pochówki nie tylko szyickiej szkoły islamu, ale sprowadzane są ciała z południowo-wschodniej Azji, Indii, Pakistanu, Iranu, krajów arabskich w Zatoce Perskiej i z wielu nie szyickich częściach Iraku. Chowa się tu bogatych z biednymi, a zdarza się, że bogaci płacą za biedniejszych.

Podczas wojny w Iraku w 2003 roku, uzbrojeni bojownicy iraccy często używali cmentarz jako miejsce ukrycia i zasadzki na wroga. Kiedy rebelianci chronili się w wąskich przestrzeniach między zatłoczonymi grobami armia iracka bezlitośnie torowała drogę buldożerami. Do dziś ślady rozbitych grobów widać w postaci stosów cegieł przy drogach. Przemoc, która ogarnęła Irak od 2003 roku, doprowadziła do ogromnej rozbudowy cmentarza,. Cmentarz rozrastał się gwałtownie: w 2004 roku w wyniku starć przeciwko siłom amerykańskim, później w wyniku wojen pomiędzy sektami muzułmańskimi (lata 2006-2007), kiedy szyici i sunnici zabijali się nawzajem w morderczym tempie, a ostatecznie w 2008 walkach z iracką armią.

Jest to drugi cmentarz, założony w islamie po cmentarzu Baqi w Medynie.

Został dodany do listy światowego dziedzictwa UNESCO w 2011r.