Pierwsze pochówki na bielskiej nekropolii zostały lokowane w 1884r. Cmentarz liczył początkowo 4 ha.

Od roku 1884 do 1890 pochowano 1186 osób - 533 osoby dorosłe i 653 dzieci. W roku 1903 i 1950 odbyło się najwięcej pochówków dzieci - odpowiednio 124 i 171 a w ciągu ostatnich 10 lat (1999 - 2009) zostało pochowanych dwanaścioro dzieci. W miarę upływu czasu i po powtórnym wykorzystaniu wielu miejsc grzebalnych, dokonano nowego podziału sektorowego, a próbując rozwiązać wojenne i powojenne nieścisłości i braki ewidencyjne w 1951 roku po raz kolejny podzielono sektory i wprowadzono nowe oznaczenia numeracyjne.

W czasie wojny 1939-1945 oraz kilka lat po wojnie występowały pochówki, które poza bardzo nielicznymi wyjątkami nie były ewidencjonowane. Istniejące na terenie cmentarza groby żołnierzy radzieckich i późniejsza ekshumacja nie jest ujęta w ówczesnych księgach.

Na terenie cmentarza znajduje się jeden budynek (nr 28) pełniący funkcję administracyjno-magazynową, a w części południowo-zachodniej funkcję kaplicy. Z dawnego budynku gospodarczego (grabarzy nr 30) nie pozostało nic, prócz ziemnych pozostałości po fundamentach.

W 1945 roku cmentarz został zniszczony przez wracający z lotu bojowego radziecki samolot, który pozbył się ładunku bomb zrzucając je na nekropolię. Pożar, który wybuchł w dniu 26 marca 1953 roku strawił takie obiekty, jak cieplarnie czy ogrody kwiatowe.