Cmentarz wchodzi w skład zespołu nekropolii: rzymskokatolickiego, ewangelicko-augsburskiego i prawosławnego. Mieści sie przy ul. Kopernika. Zwany tez cmentarzem Katedralnym lub Starym.
Powstał jako katolicki około 1801 r., z inicjatywy pruskiej "Ordnungs Komission", która badała sprawy sanitarne na ziemiach wcielonych do Prus. Część ewangelicka została nadana darowizną i decyzją Rządu Pruskiego z tego samego roku. Powstała na zachód od cmentarza katolickiego.
Znajdował się w odległości pół wiorsty od miasta, przy drodze do Giełczyna i Zawad. Początkowo przeznaczony był dla katolików i ewangelików. od powstania otoczony był parkanem. Wyposażony był w stojaca na środku drewnianą kapliczkę z dzwonnicą i ołtarzem Św. Rocha, rozebraną około 1840 r. W 1838 r. - staraniem proboszcza ks. Pawła Andruszkiewicza - usunięto parkan, a cmentarz otoczono murem. W tym samym roku wzniesiono kaplicę grobową, ceglaną rotundę fundacji Mateusza Śmiarowskiego dla jego żony Wincenty z Rupińskich - początkowo była pod wezwaniem Św. Wincentego, potem Św. Krzyża.
Najstarsze ceglane nagrobki to:
- Seweryna Bończy-Skarzyńskiego z 1814 r.
- Antoniego Jezierskiego z 1822 r.
Zgodnie z zaleceniem wydanym w 1852 r. przez lekarza powiatowego i policję, przy każdym grobie stał słupek z numerem odpowiadającym zapisowi w księdze zmarłych.
Nekropolie powiększano w latach 1849, 1861-1879 o tereny położone na wschód. W 1853 r. wzniesiono dom przedpogrzebowy według projektu budowniczego powiatowego, Teodora Bogumiła Seyfrieda. W 1866 r. wystawiono murowaną dzwonnicą w pobliżu kaplicy Śmiarowskich. W 1879 r. pojawiła się neogotycka brama, a w 1888 r. zbudowano mur od strony szosy zambrowskiej.
Cmentarz ewangelicki również otoczony był parkanem, który w 1831 r. wojska rosyjskie rozebrały zużyły na baterie i okopy. W 1844 r. część ewangelicką obmurowano od północy i południa i wzniesiono kaplicę cmentarną.
Cmentarz prawosławny został założony prawdopodobnie około 1834 r. wraz z powstaniem cerkwi prawosławnej. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1839 r.. Obejmował tereny położone na zachód i południe od istniejących już cmentarzy katolickiego i ewangelickiego. W związku z powstaniem nowych cerkwi i utworzeniem guberni łomżyńskiej oraz napływem ludności wyznania prawosławnego był kilkakrotnie rozszerzany i powiększany. Miało to miejsce latach 1851 — 1876, 1884— 1891 oraz w 1906 r. W 1910r. wybudowano kaplicę neoklasycystyczną pw. Grobu Pańskiego. Cmentarz zamknięto w 1922 r. W 1977r. przejęła go w zarząd gospodarka komunalna.
Decyzją wiceprezydenta Łomży z 29.1X.1977 r. dwie działki gruntu z dawnego cmentarza prawosławnego i ewangelickiego przekazane zostały parafii katolickiej w użytkowanie na 50 lat. W tymże roku powstał jeden zespół cmentarny pod jednym zarządem.