Cmentarz Św. Wawrzyńca został założony w 1866r. kiedy zostały wyczerpane miejsca pochówków na dawnym cmentarzu katedralnym przy ulicy Miłej.
Nekropolia początkowo miała kształt prostokątny i składała się z czterech kwater przedzielonych główną aleją biegnącą w kierunkach wschód-zachód oraz prostopadłą do niej aleją boczną. W latach 70. XIX w. cmentarz został ogrodzony, wybudowano także, od strony ulicy Bujwida, zachowaną do dzisiaj ceglaną bramę wejściową z napisem St. Laurentius. Nie zachowały się natomiast wybudowane w tym samym czasie budynki gospodarcze i pochodzący z roku 1912 dom mieszkalny ówczesnego nadzorcy.
Pod koniec XIX w. cmentarz dwukrotnie powiększano, najpierw w kierunku południowym – do ulicy Sopockiej, później w kierunku północnym. W efekcie poszerzania cmentarz uzyskał zachowany do dziś kształt.
Po roku 1945 większość niemieckich nagrobków została zlikwidowana, na tych samych miejscach dokonywano pochówków powojennych mieszkańców Wrocławia. W roku 1962 cmentarz został zamknięty. Odbywają się tu jedynie pochówki zmarłych w grobach wcześniej wykupionych.
Na cmentarzu św. Wawrzyńca spoczywa wielu zasłużonych dla Wrocławia, m.in:
- Edward Suchard - chemik, profesor Politechniki Lwowskiej; po wojnie organizował i tworzył Politechnikę Wrocławską i Politechnikę Śląską,
- Ludwik Hirszfeld - serologa, mikrobiologa i immunolog; odkrył pałeczki salmonelli, przewidział wystąpienie konfliktu serologicznego między matką a dzieckiem, wprowadził w Polsce oznaczanie czynnika Rh,
- Tadeusz Mikulski - wybitny humanista, który tworzył wrocławską polonistykę,
- Wincenty Styś- ekonomista, specjalista ekonomii rolnictwa,
- Rafała Wojaczek - poeta przeklęty
; we Wrocławiu przeżył sześć najbardziej twórczych lat; w 1971 roku popełnił samobójstwo,
- Tadeusz Zelenay - pisarz,
- Henryk Worcell - pisarz.