Cmentarz wraz z otaczającym go murem wpisany jest do rejestru zabytków.

Był cmentarzem przykościelnym, którego początki sięgają XIII w. Kościól ten przejęli w 1548r. protestanci, a na mocy umowy z dnia 30 kwietnia 1749 roku husyci. 
Bracia czescy pojawili się tu pod przewodnictwem Jakuba Trianskiego, w czasie tzw. trzeciej emigracji, związanej z nietolerancją religijną, panującą w państwie czeskim rządzonym przez Habsburgów w latach 40. XVIII wieku. Czesi otrzymali to miejsce cum iure parachiali, z zastrzeżeniem: „W zamian za to oczekuje się, że będą wiernymi, posłusznymi i pokojowymi obywatelami”.
W 1835 roku siłą przyłączono braci czeskich do Kościoła ewangelicko-reformowanego.

Wobec wyczerpania miejsc przy kościele w 1909 roku utworzono nowy cmentarz - już jako ewangelicko-reformowany. Został on usytuowany obok założonego w roku 1885 cmentarza staroluterańskiego i sąsiadującego z nim cmentarza żydowskiego.

Jeszcze do roku 1982 na cmentarzu husyckim odnaleźć można było zniszczone nagrobki braci czeskich.